Weer twee weken verder.

Het gaat goed met mijn been. We zijn inmiddels weer twee weken verder en de wond gaat steeds verder dicht.

Ik verschoon nu het gaasje om de twee dagen om de wond ook echt dicht te laten gaan. Elke x als je het gaas eraf haalt maak je ook de wond weer open. Nu hoop ik dat hij hierdoor steeds dichter komt. Het doet ook geen pijn meer. Alleen nog wel pijn in mijn been. Maar als het goed is gaan ze daar vrijdag naar kijken. En hoor ik dan meer. Ik hobbel weer lekker buiten mee met het doen van de tuin. Dus dat komt wel goed. Al moet ik wel veel op de kruk doen omdat ik niet zolang kan staan of helemaal niet bukken vanwege mijn rug. Maar met wat hulpmiddelen kom ik een heel eind. De kruk is voor mij dan ook onmisbaar. Sleep hem eigenlijk wel overal mee naartoe. Casper sr is nu twee dagen per week op kantoor. Inmiddels verhuisd (alweer) naar het nieuwe gebouw bij station Blaak in Rotterdam. Hij heeft een mooi uitzicht over de stad.

Het is een beetje wazig door de smok maar je kunt ver kijken....dat is waar. En al de gebouwen staan dicht op elkaar. En hoeveel mensen zullen daar op een hoop zitten....

Dan is dit toch een veel beter uitzicht. Dat zal ieder moeten toegeven. En eerlijk gezegd genieten wij er nog elke dag van en maakt het ons dankbaar dat wij hier mogen wonen. Het lijkt nu nog steeds dat we op vakantie zijn. Alleen moet je er wel erg hard aan de bak maar ja, als het eenmaal klaar is heb je ook wat.

En nu?

A.s. Zaterdag zou mijn wond dus dicht moeten zijn maar zoals je op deze foto kunt zien

zal dat niet het geval zijn. Dus ik moet dan maandag weer contact met de dermatoloog opnemen. Alhoewel het er wel beter uit ziet. Het is nu mooi rood en doorbloed. Het kleine gat is aan het dichtgaan. Dus er is verbetering, alleen gaat het niet zo snel als we zouden willen. Maar wie weet ziet het er maandag veel beter uit. Vandaag ook met Casper naar de neuroloog geweest. En daar hebben we dat hoofdstuk afgesloten. Er is nu onderzocht of het Parkinsons of Dementie is, en dat is gelukkig niet het geval. Hij heeft wel nog steeds een tremor in zijn rechterarm. Wat wel erg lastig en vervelend is. Zeker als je foto,s wil maken wat tenslotte zijn grote passie is. Ze gaf wel wat mogelijke oplossingen voor bepaalde dingen die hij niet meer kan zoals schrijven. En drinken uit een beker met zijn rechterhand, en eten. Maar hij gaat dan maar met zijn linkerhand eten en drinken. En voor het fotograferen kan hij een stokstatief aanschaffen. Dus we gaan wel zelf naar oplossingen zoeken. Hij krijgt nog wel een verhoging van een medicijn tegen de hoge bloeddruk omdat die juist als bijwerking heeft dat die het trillen tegen gaan. Wie weet gaat dat helpen. Volgende week krijgt hij ook nog een gastroscopie. We blijven nog wel even in de lappenmand. Waar ik overigens geen moeite mee heb zolang als het maar leuke lapjes zijn, ik hou wel van wat stofzooi tenslotte......haha

Vervolg.

Inmiddels al weer een twee weken verder en nog steeds een gat in mijn been. Of eigenlijk twee, een groot en een klein. Die dan onderhuids met elkaar zijn verbonden. Vorige week donderdag weer terug naar de dermatoloog. En die keek verheugd toen hij mijn been zag. Het gat is niet meer zo smerig als eerst. En er komt nu bij het verschonen van het verband helder rood bloed. En dat is een goed teken. Niet meer de pus die er eerst uit kwam.

Uit het onderzoek kwam naar voren dat ik een nare bacterie heb die eigenlijk alleen bestreden kon worden door precies de penicilline die ik had gekregen van de huisarts. En waar in toen al twee kuren van op had. Hij vond dat een goed teken en gaf mij dus nog een kuur mee....Dus dat is dan 30 dagen penicilline slikken voor een vervelende bacterie die onuitgenodigd gewoon bezit neemt van mijn lijf. Ik heb dan toch liever een ander soort bezoek. Maar ik zal het uit moeten zingen. Mijn onderbeen is dus nog ingezwachteld en dat mag ik er zaterdag zelf af halen. Tenminste als de wond aan mijn been dan dicht is. Dan krijg ik eind maart een onderzoek aan mijn aders en dan gelijk weer naar de dermatoloog. Die van alles zag wat niet goed is, en waar hij mee aan de slag wil. Zoals de kapotte handen die ik eigenlijk altijd wel heb met allemaal plekken. De psoriasis aan mijn benen en armen. Gelukkig niet in mijn gezicht. En dan nog wat andere plekken waar hij graag nader onderzoek naar wil doen....dus ik denk dat ik voorlopig nog niet van hem af ben. Maar hij wil eerst die ontsteking weg hebben want die vind hij zorgelijk. Zeker omdat nog niet duidelijk is waar die vandaan is gekomen. En of die nu met mijn aders te maken heeft. In ieder geval wordt vervolgd zal ik maar zeggen. Inmiddels heb ik hoegenaamd geen pijn meer, alleen eigenlijk als ik het verband verschoon. Maar ja, dan moet je dus het gaas van de wond aftrekken en dat doet dan zeer. Elke dag lijkt het beter te gaan. Dus ik houd goede moed dat het gat vanzelf een litteken zal worden waar je toch niets van ziet want dat komt onder mijn broek of rok te zitten. En zulke korte broeken dat mijn knieën bloot zouden komen draag ik toch niet meer. Dus het komt wel goed schatje....